De Willem II sigarenfabrieken hebben zich tot 1989 internationaal ontwikkeld tot een toonaangevend bedrijf binnen de branche. Willem II was het verst geautomatiseerde sigaren productiebedrijf ter wereld, het verst in de beheersing van de kwaliteit.
Het vak van sigaren maken, het samenstellen van de sigaren, het vakmanschap, heeft altijd een prominente plaats ingenomen. Dat vakmanschap en de passie voor tabak is met zorg overgedragen van de ene generatie aan op de volgende generatie tabakkers. Gezegd mag worden, dat op de tabaksinschrijvingen in Bremen, meestal de beste tabak naar Willem II ging. Tabak kreeg de tijd om te groeien in kwaliteit, door de goede conditie waarin de tabak bewaard werd in onze eigen tabaksvemen. Vooral Havana tabak had daar baat bij. De tabaksvoorraad was altijd groot genoeg om bepaalde oogsten die onder de maat waren te kunnen overslaan. Aan de ‘monstertafel’ werd dagelijks door de tabakkers de kwaliteit van de sigaren gecontroleerd, de melanges waar nodig aangepast en nieuw aan te kopen tabak beoordeeld.
In de jaren 70 en 80 neemt internationaal de sigarenconsumptie steeds verder af, vooral door de antirook campagnes. Helaas zijn sigarenrokers, die aanvankelijk niet over de longen rookten, dat wel gaan doen omdat steeds meer sigarenrokers een sigaretten verleden hadden. Het roken van sigaren bleek ook minder verslavend te zijn dan het roken van sigaretten. Sigaren rokers konden daarom gemakkelijker stoppen met roken.
Voor Willem II hebben de belangen van het personeel altijd zwaar gewogen. Om die reden heeft Willem II getracht door mechanisatie en automatisering het werk hier te houden en te voorkomen dat werk naar lage lonen landen verplaatst zou moeten worden.
Verlaging van de sigarenconsumptie c.q. verlaging van de verkoopaantallen houdt voor Willem II in dat technische ontwikkelingskosten uit de opbrengst van steeds minder sigaren betaald moesten worden.
Het personeelsbestand is in de loop van de tijd door de verdere mechanisatie en de dalende markt gekrompen. Vele filialen zijn gesloten, diverse reorganisaties hebben plaatsgevonden. De gemiddelde leeftijd van het personeel werd daardoor relatief hoog en er waren zeer vele lange dienstverbanden. De verantwoordelijkheid van Willem II voor continuïteit van werkgelegenheid voor hen is ook daarom extra belangrijk.
Om reden van continuïteit van werkgelegenheid is gezocht naar de mogelijkheid om, in een groter verband, met bedrijven die dezelfde doelstellingen hebben als Willem II, gezamenlijk de verdere mechanisering en automatisering ter hand te nemen. Dit heeft eind 1989 geleid tot de overname van Willem II door Svenska, het moederbedrijf van La Paz sigarenfabrieken.